De kust van de Noordzee intrigeert mij altijd und immer wieder.
In september was ik een weekje ontstressen aan zee.
Langs de Noordzeekust was de wind krachtig tot hard en kwam uit het zuidwesten.
Nu heb ik jaren aan de kust gewoond, maar kon me niet herinneren dat ik dit eerder gezien had!
Het zand werd door de harde wind het strand en de duinen ingejaagd, met als gevolg grote bergen zand.
Ook langs strandhuisjes had de wind hele gaten weg geblazen, waardoor de boel ging verzakken.
Bij de strandpaviljoens werd het zand ervoor, ernaast of erachter opgeworpen.
De trap is bij paviljoen De Stern van Nicolette en Fred Dinkla niet meer nodig.
Bij De Strandtent een hoge berg strandzand erachter
Met een zonnetje en een blauwe lucht leverde dat mooie foto's op.
Ik verbeelde me dat ik in een woestijn was, misschien wel ergens in the dessert of Amerika?
In de sahara; ellenlange wandelingen, hitte, halve zonnesteek, dorst en daar opeens: PATS, daar duikt eindelijk een goddelijke "Saloon" op, om de honger te stillen en de dorst te lessen.
Gelukkig stonden de strandpaviljoens van Callantsoog stevig verankerd in de grond, en bleven ze tijdens de septemberstorm gewoon staan waar ze stonden.
Een drietal strandtenten zelfs het gehele jaar rond. De paviljoens worden niet meer afgebroken zoals dat vroeger ging.
Joepie!! Ook met Kerst vanaf het overdekte terras naar het strand en de zee kijken!
No comments:
Post a Comment